Dag 10: water, wind en hoogtes

6:30, de wekker gaat en het is tijd voor wat activiteiten vandaag! We beginnen met een rustig ontbijtje en lopen naar het ophaalpunt voor white water rafting. Na een korte rit van 10 min komen we aan bij de locatie aan de rivier. Hier krijgen we alles wat we nodig hebben voor het raften. Na het omkleden stappen we weer de bus in. Onze buschauffeur heet Michel en onze tour gids in de bus heet Josh. Josh verteld ons waar we allemaal langs rijden met wat leuke feitjes over bijvoorbeeld de gold rush die hier vroeger plaatsvond. Het blijkt dat naast dat de rivier waar we vandaag op raften niet alleen deel was van scenes uit lord of the rings, maar vroeger enorm veel goud bevatte. Het blijkt dat mensen uit de hele wereld hier naartoe kwamen om letterlijk rijkdom te vinden. Op een gegeven moment reed het busje een landweg op en we bleven maar omhoog rijden. Josh vertelde even leuk dat dit de 13de gevaarlijkste weg is van de wereld. Na 30 minuten letterlijk op het randje van de afgrond rijden kwamen we aan op de locatie waar het raften zou beginnen. Na een duidelijke uitleg werden we ingedeeld in de boten en het raften kon beginnen.

Raften:
We werden ingedeeld bij Mathijs, een raftbegeleider die uit groningen komt di dit over de hele wereld doet. We zaten 2 aan 2 in de boot met een peddel in de hand. Ik zat helemaal voorin naast phil, een jongen uit melbourne. Tina zat achter phil met een ander duits meisje. Het raften begon met het oefenen van alle commando's. Forward, backward, Stop, over right, over left, Hold, get down en de mooiste: Get down and smile to the right. Na al het oefenen kwamen we bij de eerste uitdaging(oftewel wel rabbit hole) aan. We deden het best goed en naast dat we allemaal zeiknat waren kwamen er zonder botsingen uit.
Soms zagen we voor ons wat Chinezen uit de boot vallen omdat die waarshijnlijk niet snapte wat er gezegd werd. Onderweg konden we genieten van mooie uitzichten op de rotsen/bergen waar ook berggeiten rondliepen. We zagen een snoer over het water waar de gold diggers aan klommen om over het water heen te komen en even verderop een gat in een horizontaal stuk rots wat vroeger als toilet werd gebruikt. Na wat oefenen op licht wilde stukken kwamen we aan bij de grootste uitdaging. 5 rabbit holes die direct aan elkaar lagen. Het was erop of eronder want maak je hier een fout dan ligt de boot om. De boot ging soms helemaal onder met de voorkant waardoor ik en phil aardig wat water hapten. We bleven peddelen, links, rechts, achterwaarts en we haalden het zonder om te vallen! Nu was het tijd om door een tunnel te varen(1 van de 2 tunnels waarin geraft mag worden in de wereld) waarna de laatste grote splash kwam en we ons commando: Get down and smile to the right konden opvolgen. Bij deze ging de voot echt helemaal onder en gelukkig hebben we het bewijs op de usb stick met foto's! Na een douche snel de bus in terug naar queenstown. Daar was het tijd voor lunch en dan mijn volgende activiteit: bungie jumpen!

Bungie!
Toen we richting de bungie jump liepen had ik het wat koud. Ineens dacht ik: shit me jas!! Jas vergeten bij het raften...
Gelukkig hadden ze hem gevonden en kon ik hem 5 min later zo ophalen. Daarna was het tijd om in te checken voor mijn bungie jump. Ik werd gewogen en al, moest wat papieren invullen voor als ik ten dood zal storten en kon daarna lekker relaxen in een zitzak. We werden opgehaald door John onze bus chauffeur. In 45 min reed hij ons naar de top van de berg waar mijn bungie avontuur zal beginnen.

The Nevis Bungie:
Alles moest in de kluis behalve de camera. We kregen een gordel om met zekeringen(ook tina) zodat we in een veel te klein karretje over een koort naar de bungie spot werden gebracht. Moet ik erbij zeggen dat de bungie spot tussen 2 bergen in hangt, volledig in de lucht waar je naartoe word getransporteerd vanuit dat veel te kleine karretje. In het karretje kon je genieten van het uitzicht als je door de gaten bij je voeten naar beneden keek. Eenmaal aangekomen bij de bungiespot werd er een klein deurtje open gedaan waardoor we naar binnen konden. De rapmuziek met een lekkere beat stond aan en bij mij nam de nerveusiteit toe. Ik was als tweede aan de beurt en er gebeurde van alles in mijn maag. Ik heb me nog nooit zo gevoelt. Toen ik eenmaal op een stoel zat en ze de bungie gear aan mijn gordel vastmaakten begon de angst toe te slaan. Ik stond op en waggelde als een pinquin naar het punt om te springen. Ik keek naar beneden en voelde me alsof ik van een flat af ging springen zonder zekeringen. 134 meter vrije val met onder me een stromend riviertje en allemaal rotsen. Toen begon een stem achter me: three....two....one....Bungie! Ik sprong zo ver als ik kon en kon niet schreeuwen of iets. Alles was geblokkeerd voor de eerste 4 seconden van de sprong. Toen ineens begon ik te genieten. Whoooohoooooooooooooo. Wat een gevoel, uitzicht alles. Het was niet te geloven. Ik haalde het diepte punt en veerde weer omhoog. Met een grote smile op me gezicht vloog ik voor de tweede keer naar beneden. Wat is dit gaaf zeg! Ik veerde nog een paar keer en toen werd ik opgehezen. Ik kon niet stoppen met lachen. Wat een gevoel zeg. Na weer op beide voeten te hebben gestaan en even gepraat te hebben met de andere jumpers gingen we weer met het veel te kleine karretje terug. Ik was blij het te hebben gedaan, maar zeg er nu wel bij: this was the most scariest shit i've ever done.

Hierna zijn tina en ik een lekkere pizza gaan eten en toen lekker in bed liggen. Het was een geweldige dag en morgen staat de spontaan geboekte jet ride op het programma. Tot morgen!